Woodrow Henry Smith ging op 21-jarige leeftijd in dienst en werd parachutist bij de A-Company van het 501st Parachute Battalion. Het 501st Parachute Battalion was het eerste Parachute Battalion dat werd goedgekeurd door het Ministerie van Oorlog en diende als het uitgangspunt voor het 502nd PIR. Tegen het einde van 1942 werd Woodrow overgeplaatst naar de G Company, 3rd BN, 506th PIR.
Woodrow Smith zag de sissende granaat niet welke in zijn schuttersputje ontplofte op 6 juni 1944. Zijn laatste herinnering aan die dag was dat hij zijn helm greep en dat hij naar de grond zakte als gevolg van de granaatscherven en een hersenschudding. Smith, een inwoner van Carrollton, werd een uur later wakker in de buurt van het strand van Normandië. Er waren ook andere collega-soldaten en hij schraapte de modder uit zijn ogen. Die dag werd Smith krijgsgevangene gemaakt en hij zou een POW blijven tot de capitulatie van de Duitsers in 1945.
Smith is een van de naar schatting 142.000 Amerikaanse militairen welke zijn onderscheiden door het Ministerie van Defensie voor “eervolle dienst als krijgsgevangene”. Smith, nam afscheid van het leger in 1945 maar zou het jaar erop weer in actieve dienst treden. Hij stopte hiermee in 1959, maar hij bleef nog wel in het leger als reserveonderofficier. Hij ligt begraven in het familiegraf in Carollton, Ga.