Bert Collier was in Pearl Harbor toen de Japanners aanvielen. Later stikte hij bijna terwijl hij parachutesprong in de pikzwarte lucht boven Normandië. Toen hij in Holland sprong was dit op zo’n lage hoogte dat hij tot zijn verbazing vijandelijke soldaten zag zonnebaden. Hij verdroeg bittere kou en honger tijdens de belegering van Bastogne in België. Elke keer vielen er op bloedige wijze strijdmakkers om hem heen.

Ik was te jong om te sterven
In de nacht van 5 juni 1944 vloog piloot Neblett, 25 jaar oud, zijn C-47 over het Engelse Kanaal met tientallen mannen aan boord. Er werd gevlogen in de duisternis “in and out of the junk” – oftewel de bescherming van de wolken – op ongeveer 600 voet. Kleine lampjes op de vleugeltoppen zorgden ervoor dat ze niet zouden botsen met andere vliegtuigen. Toen ze rond 01:00 uur in de duisternis dichterbij de dropzone kwamen boven Normandië, leken de Duitsers te weten “waar, wanneer en hoeveel” vliegtuigen er kwamen, want het goot van het luchtafweergeschut.
We hielden onze positie in de formatie zo goed als we konden
De parachutesprong van onze groep was precies bovenop het doelwit
Een van de mannen aan boord was luitenant Bert Collier, die het 2de Peloton leidde van D Company, 501st Parachute Infantry Regiment dat deel is van de 101st Airborne Divisie. Bert merkte dat de bandjes die zijn tas met granaten en andere spullen moest vasthouden was losgeraakt. Hij stoeide om deze weer vast te krijgen net voor hij de linkerkant van het vliegtuig wilde verlaten, maar hij trok per ongeluk aan een koord dat zijn “Mae West” zwemvest opblies, wat vervolgens op zijn borst kneep onder zijn parachute harnas.
Vanaf het moment dat mijn chute openging tot het moment dat ik de bodem bereikte kon ik niet ademen
Ondertussen voelde Neblett een impact in het vliegtuig en dit zwenkte vervolgens. Neblett herwon snel weer de controle en dat was maar goed ook op zo’n lage hoogte. Hoewel hij het contact met de rest van zijn formatie verloor, vloog hij het vliegtuig terug naar de basis. Hij ontdekte later dat een bevoorradingspakket dat vanaf 8 voet vanuit een ander vliegtuig was gegooid zijn vleugeltip en een rolroer hadden beschadigd.
Terug op de grond in Normandië, herinnerde Bert zich, “Ik was in een hel van een puinhoop.” Happend naar lucht, realiseerde Bert zich dat hij in diepe modder en water was geland. De wind waaide. “Je zag de lichtspoormunitie overal heen vliegen”, zei hij.