In 1940 werden in het Amerikaanse leger in Fort Benning de eerste stappen gezet om te komen tot een operationeel parachutisten regiment. In dit traject werden diverse paratechnieken ontwikkeld door een vijftigtal vrijwilligers. In deze ontwikkeling werden ook de eerste tradities en legendes geboren.
Tussen alle bedrijvigheid door bezochten de paratroopers in spé ook veelvuldig de bioscoop. Daar trok vooral de nieuwe film “Geronimo” de aandacht. Hierin was een hoofdrol weggelegd voor Apache chief “Geronimo” met zijn heldhaftig optreden. De hoofdrolspeler in deze film was vanuit een eerdere film ook bekend als Chief Thundercloud (onweerswolk).
Als uitkomst van een weddenschap is door een paratrooper bedacht de kreet “geronimo” uit te roepen tijdens de parachutesprong. Door dit roepen werd voor anderen duidelijk gemaakt dat zonder angst werd gesprongen. Zo was medio 1940 de koppeling tussen paratroopers en Geronimo een feit.
Naarmate de tijd vorderde nam het aantal parachutisten snel toe, kregen de parachutisten een eigen identiteit en kreeg de organisatie meer vorm. Het roepen van Geronimo werd een traditie.
Nieuwe eenheden mochten zelf hun emblemen ontwerpen. Het eerste officiële parachutisten bataljon, genaamd 501, greep zijn kans en maakt van Geronimo een lijfspreuk verwerkt in het embleem. Het embleem combineert de parachute met het gezicht van Apache opperhoofd Geronimo en de bliksemschicht van Thundercloud.
Omdat de kreet “Geronimo” in de beginfase door iedereen werd gebezigd was deze ook terug te vinden het logo van het 509e parachutisten bataljon, doch hier was de link met de Apaches minder duidelijk.
Door het optreden van de paratroopers achter vijandelijke linies is Geronimo een synoniem geworden voor heldhaftigheid en doorzettingsvermogen. Heden ten dage wordt deze kreet in Amerika nog steeds gebruikt in deze context.
